Nooit meer thuiskomen, vervreemding tot de dood erop volgt

René Gabriels, filosoof en socioloog, opgegroeid in een arbeidersgezin, beschrijft in zijn essay de sociologische ontwikkeling aan de hand van voorbeelden waarbij hij put uit de pedagogiek, de psychoanalyse, de filosofie en de kunst. Hij geeft met zijn eigen sociale stijging invulling aan het begrip vreemd, vervreemding genoemd, dat is versterkt door de opkomst van het neoliberalisme, de markt, de neiging om met standaarden en economische principes de bezieling uit het werk te verdrijven en dit dan ook nog professionalisering te noemen. Dit vat hij samen in de titel ‘Nooit meer thuis komen’. Waar blijft bij hem de wereldburger, waarover hij in zijn proefschrift al nadacht? Heeft de kosmopoliet bestaansrecht?